Frozen moment with a clock

ΤΙΚ ΤΟΚ ΤΙΚ ΤΟΚ… Σχεδόν με υπνωτίζει ο ήχος του. Δεν θα κάτσω να μιλήσω για την έννοια του χρόνου το πόσο γρήγορα ή πόσο αργά κινείται κάποιες στιγμές ανάλογα με την ψυχική μας διάθεση άλλωστε το θέμα το έχουν εξαντλήσει άνθρωποι μίλια σοφότεροι από μένα τόσο από την επιστημονική πλευρά του όσο και από τη συγκινησιακή αυτή που οι ρομαντικοί θα αποκαλούσαν ποιητική διάσταση του χρόνου. Πιο πολύ παρακινούμαι να περιγράψω μια σκηνή οπου όλα γύρω σου είναι σταματημένα σαν κάποιος να πάτησε έτσι απλα το pause και το μόνο που έμεινε να κινείται είναι το ρολοι.

ΤΙΚ ΤΟΚ ΤΙΚ ΤΟΚ… Εσύ απέναντι του το κοιτάς παγωμένη ακίνητη σιωπηλή. Πιάνεις τον εαυτό σου ορισμένες φορές να το ζηλεύει. Μα κοίτα το ακόμα κι αν όλα γυρω είναι τα πάνω κατω αυτό εκει ακάθεκτο ΤΙΚ ΤΟΚ γαλήνιο και αδιάφορο για ο,τι γινεται γυρω του προχωρα κινειται . Δεν νοιαζεται για τις θύελλες που έζησες μέσα σου στεκεται εκει απέναντι σου Υπερηφανο στην περίοπτη θέση του πάνω στον τοίχο και σε κοιτάζει θα μπορούσες να πείς πως σε χλευάζει ακόμα. Οι χτυποι του γινονται τωρα παλμοι και σε ταράζουν σαν φωνή να αντηχεί…

«Κοιτα με κινουμαι ενώ εσύ τι κανεις; Διαθέτεις πόδια και όμως δεν περπατάς! Έχεις χέρια κι όμως δεν αγγίζεις! Έχεις μάτια κι όμως δεν βλέπεις! Έχεις αυτιά κι όμως δεν ακούς! Έχεις καρδιά κι όμως δεν νιώθεις! Έχεις μυαλό κι όμως δεν το ενεργοποιείς! Έχεις ψυχή κι όμως δεν την ελευθερώνεις! Ποιος από τους δυο μας είναι σε πλεονεκτικότερη θέση εγώ ή εσυ; Ο Θεός σε προίκισε με τόσα χαρίσματα κι όμως εσύ τα ναρκώνεις στο πρώτο εμπόδιο, την ωρα ακριβώς εκείνη που πρέπει όσο τίποτε άλλο να τα ενεργοποιήσεις και να συνεχίσεις. Κοίτα εμένα δεν είμαι τίποτα παραπάνω από ένα άψυχο ανικείμενο κι όμως προχωρώ ο,τι και να γίνει δεν το βάζω κάτω. Στερεωμένο σ έναν τοιχο κι όμως κινούμαι. Εσυ τι κάνεις; Βυθίζεσαι σε ένα άδειο κάθισμα και περιφέρεσαι σαν σκιά που αιωρείαι ανάμεσα σε ανθρώπους. Τώρα που όλα είναι ακίνητα γύρω σου για κάτσε να σκεφτείς! Καμια άλλη ώρα δεν θα είναι κατάλληλη όσο αυτή για να αναρωτηθείς « γιατι; γιατί; γιατί;» όλα αυτά τα γιατι που κρυβεις  και τα καταχωνιάζεις εκει μεσα στο προσωπικό σου άβατο μεταθέτωντας συνεχώς την στιγμή που θα τους δώσεις απαντήσεις. Αυτά τα απελπισμενα γιατί που βρισκουν αδιέξοδα και ανεβαίνουν ξανα σε σενα πιέζοντας σε για μια αποκριση. Ισως τότε να βρείς το ρολόι που έχεις και εσυ μεσα σου να αισθανθείς τον παλμό του και να βάλεις σε λειτουργία την υπνωτισμένη σου σκέψη. Μα μην αργείς ο κόσμος δεν θα περιμένει πολύ έτσι ακίνητος- είναι στη φύση του να προχωράει - φρόντισε να βρείς τις απαντήσεις σου κι αν με το εσωτερικό ταξίδι χαθείς ψάξε ανάμεσα σ ανθρώπους βγες και βρες ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που θα σου διδάξουν πως κάθε λύση είναι μέσα σου αρκεί το ρολόι σου να δείχνει την κατάλληλη ώρα, την ώρα που επιτελους ανακάλυψες ΕΣΕΝΑ!