Εύθραυστα δάκρυα

Σταγόνες ρεουν από αξόδευτες πηγές σε τραχια πρόσωπα

Συνοφρυωμένα ρυτιδιασμένα χαρουμενα λυπημενα κουρασμενα δροσερα

Νερο πικρο και άλλες  φορές δροσερο αυτές οι σταγόνες

Δακρυ ευθραυστο στην επιφανεια συναισθηματικων και εκφραστικών προσώπων

Σκορπίζονται κυλανε ρυακια γίνονται και βρεχουν τα μάγουλα συνεχίζουν τον δρόμο τους και εκει που ηταν αχώριστα ξαναενωνονται κυλανε κυλανε

Και φτανουν στο λαιμό σαν ιδρώτας από προσπάθεια σαν μια δροσοσταλίδα αυγερινού σε αδύναμο λουλούδι που ξυπνάει το ονειροπαρμένο παιδί του παραμυθιού

Ωσπου εξατμιζονται παγωνουν και μαζί μ αυτά η ίδια η φωνή σου και μαζι μ αυτά η ιδια η ψυχη σου

Παγωμενα αισθηματα παγωμενη και μετεωρη εικονα παγωμενες και αμετακινητες σκεψεις προσκολλημενες σ ένα ρημα

Ένα – ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ—                                         

Ουτοπικο, αισιοδοξο, πλάνο, μυστηριο περιεργο ρημα… ασυντακτο ποια η λειτουργια του;;;

Υποκειμενο; Αντικείμενο; … ΡΗΜΑ παθητικο; Μα από πότε ένα τοσο ενεργητικο ένα κατεξοχην ενεργητικό ρημα γινεται παθητικο γινεται κατευθυνομενο ;;;;;;; Ποιος μας εκλεψε τη δραση του ονειρευομαι σε ποιον πρεπει να απολογουμαι σε ποιον να ζηταω αδεια να ονειρευομαι αυτό το παθητικο ονειρευομαι που είναι κλειστο και όχι απεραντο. Ποιος είναι αυτος που επεβαλλε την αδειοδοτηση των ονειρων? Και από πότε εγινε ενεχυρο στα χερια τους; Ως πότε θα μενεις αντικειμενο ως πότε θα ρωτας μπορω? Μου επιτρεπεται? Εχω δικαιωμα(ΔΙΚΑΙΩΜΑ;;; ΠΟΙΟΣ ΣΤΟΚΑΘΟΡΙΖΕΙ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΤΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ) να ….. ονειρευομαι. Γινε Υποκειμενο και καθορισε μονος σου τη δραση βγες και φωναξε παραδεξου το πιστεψε και καμαρωσε γιατι το ζεις γιατι το προφερεις και εχει νοημα τρανταξε το σωμα και την ψυχη σου ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ… ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ.