Όχι Αντίο Δάσκαλε...

Δεν θα σου πω αντίο Δάσκαλε. Αντίο λένε σε αυτούς που φεύγουν κι εσύ δεν θα φύγεις ποτέ. Έχεις θέση κατοχυρωμένη στην ψυχή μου. Σκέφτομαι πως πρέπει να σου γράψω στον αόριστο όλα αυτά που ήσουν για μένα, όπως και για όλους τους μαθητές σου. Μα αρνούμαι να σε κλείσω στο παρελθόν μου. Όχι! Σε σενα Δάσκαλε θα μιλώ πάντα στο τώρα και το αύριο αυτό που με έμαθες να πολεμάω.
Δεν θέλω να μιλήσω για τον χαμό γιατι για μένα δεν χάθηκες. Ήσουν και θα παραμείνεις πάντα άσβεστος φάρος στη ζωή μου. Δεν ήσουν απλώς Δάσκαλος. Ήσουν Αγάπη και Αγκαλιά μα πάνω απ' όλα Στήριγμα όταν ένιωσα να πέφτω. Ήσουν η Πίστη όταν εγώ την είχα χάσει.
Με έλεγες καμάρι σου, μα η αλήθεια είναι πως εσύ ήσουν και θα είσαι το καμάρι μου. Γιατί ένα από τα μεγαλύτερα καμάρια μου θα είναι που ήμουν μαθήτριά σου.
Σε ευχαριστώ Δάσκαλε για όλα μα πιο πολύ που με πίστευες εσύ πιο πολύ κι από τον ίδιο τον εαυτό μου. Που παρά τους φόβους μου πως θα σε απογοήτευα που άφησα τη Χημεία που με έκανες να αγαπήσω, εσύ μου γέλασες, μ'αγκάλιασες και μου έδωσες φτερά να ακολουθήσω αυτό που αγαπούσα.

Μεγαλύτερη ευχή μου δεν είναι άλλη απ' το να αγγίξω κάποια στιγμή στο απειροελάχιστο τη σημασία του Δασκάλου που είχες εσύ για μένα. Και σου υπόσχομαι να μην πονάω που είσαι μακριά γιατί ξέρω πως θα είσαι πάντα κοντά φάρος και πυξίδα μου.

Σ αγαπώ πολύ, η μαθητριά σου Ζωή